Genetički aspekt reintrodukcije jelenske divljači u Srbiji – Zoran Stanimirović
U ovoj prezentaciji ukazano je da se genetički resursi još nazivaju i “pravi resursi” Zemljine biosfere, kao i da geni povezuju sve generacije živih organizama na planeti i imaju ogroman uticaj na biodiverzitet. Održavanje autohtonih genotipova divljači doprinosi održavanju genetske raznovrsnosti koja postoji između vrsta i u okviru vrsta. Naseljavanje jedinki nepoznatog porekla i bez provere njihovog zdravstvenog stanja u velikoj meri može ugroziti već postojeći genofond jedinki. Neophodno je definisati periode lovostaja, način lova, način izdavanja veterinarskih uverenja i dozvola, voditi računa o odnosu polova i pratiti fenomen efektivne veličine populacije specifične za svaku vrstu. Takođe, neophodno je voditi računa o genetičkom opterećenju i srodničkim odnosima jedinki u novoformiranoj populaciji. Genotipizacija jelenske divljači na teritoriji Srbije i statistička obrada dobijenih rezultata imala bi za cilj izučavanje genetičkog i funkcionalnog diverziteta populacija, kao i formiranje genske banke ove životinjske vrste u našoj zemlji. Pored toga, dobijeni rezultati bi omogućili razvijanje strategije u cilju konzervacije i održivog korišćenja jelenske divljači u ispitivanim staništima u skladu sa stepenom ugroženosti i veličinom populacije. Molekularno-genetička ispitivanja bi obezbedila izradu populacione studije o distribuciji alelenih oblika i dalju primenu u selekciji i zdravstvenoj zaštiti jelenske divljači. Pojedine forenzičke analize (npr. utvrđivanje porekla mesa, identifikacija vrste divljači) bi omogućile lakše rasvetljavanje slučajeva ilegalnog lova i praćenje kretanja divljači. Metode koje omogućavaju ovakvu vrstu analiza već su standardizovane i dostupne u Laboratoriji za genetiku životinja na Katedri za biologiju Fakulteta veterinarske medicine Univerziteta u Beogradu.
Genetički aspekt reintrodukcije jelenske divljači u Srbiji 